Karne, sadece bir nostalji mi oldu?

TDK sözlüğünde "nostalji" kelimesi; "Geçmişte kalan güzelliklere olan özlem duygusu." olarak tanımlanıyor. Tabiri uygun görürseniz İnternetten Önce karne kelimesinin anlamı çok farklı idi. O dönemlerin basın-yayın organları olan gazetelerde karne ile ilgili sekiz sütuna manşet boy boy haberler yayınlanırdı. Karne ile bağlantılı olarak olumsuz haberlerde maalesef sıklıkla yer alırdı. Karnedeki zayıflardan dolayı, bu zayıfları ailesine nasıl göstereceğini çok fazla problem eden öğrenciler hayatlarına son verme gibi eylemlere girişebilmekte idi.

Gelişen teknoloji ile internet iletişimi günlük hayatımızın her alanında kullanılır hâle gelmiştir. Artık ofisimizde, evimizde, otobüste… internet iletişiminin olduğu her yerde bankacılık işlemlerimizi, devletle ilgili bir çok durumuzu rahatlıkla yapar hâle geldik. Eğitimde de öğrenci bilgileri (Devam-devamsızlık, not, duyurular…vs.) her an ebeveynlerin elinde, internet ulaşımı ile bir “Tık” mesabesindedir. En azından anne-baba olarak ebeveynler karşılaşacakları tablo ile önceden haberdardırlar.

Bir dönem bir dizi filme de isim olmuştu, “En son babalar duyar.” diye. En son babaların duymasının sebeb-i hikmeti, babaların sinirlerine biraz daha zor hakim olması, bu nedenden dolayı da olumsuz gibi görünen durumların babalara alıştıra alıştıra söylenmesidir. İşte internet erişimi ile bilgilerin paylaşılması da aynen açıkladığımız durum gibi babaların apaçık ortada olan duruma alıştırılmasından başka bir şey değildir. Veli bilgilendirme sisteminden ders notlarını öğrenen baba veya anne, il andaki kızgınlığını kendi kendine geçirmektedir. Öğrencisi ile anında karşı karşıya gelmemektedir. Bu süreç içerisinde de acaba nerede yanlış yaptık? Öğrencisi için söz konusu olan olumsuz durumu, olumluya çevirebilmek için ne yapması gerektiğini düşünmekte ve bir çözüm yolu aramaktadır. Böylelikle bir dönemin gazete haberlerine konu olan, karne faciaları çok şükür günümüzde yaşanmamaktadır.

Ebeveyn olarak her daim öğrencimizi takip etmek, onun yetişmesi için elimizden geleni yapmak görevimizdir. Yine geçmiş dönem Türk filmlerinde sıklıkla kullanılan “Sizin için saçımı süpürge ettim.” repliği kullanılmamalı, aklımızdan bile geçmemelidir. Tabiki geçimimizi temin için, ailemizin, çoluk çocuğumuzun geçimi için çalışacağız; fakat bu çalışma hayatı hengâmesinde ailemizle, özellikle de çocuklarımızla olan bağımızı, ilgi alakamızı kaybetmeyeceğiz.

Öğrencimizi takip ettiğimizi, okul durumundan haberdar olduğumuzu ona hissettireceğiz. Mümkünse hatta fırsatlar oluşturup zaman zaman öğrencimizin okuluna, öğretmenlerine ziyaretlerde bulunup durumu hakkında, ders gelişimi ve diğer gelişimleri hakkında öğretmenlerinden bilgi edinmeyi ihmal etmemeliyiz. Yoksa öğrencimize her akşam “Ders çalış.” Ya da testi kırıldıktan sonra “Senden adam olmaz. Tembel, beceriksiz, işe yaramaz…” gibi ifadelerle kızgınlığımızı belirtmenin bir faydası olmayacaktır.

Evet sevgili okurlar; işte gözlerimiz önünde seyr eden durum bundan ibaret. Yine bir eğitim öğretim döneminin, 2014-2015 eğitim öğretim yılının reklâm arasına, çok afedersiniz birinci dönem sonu karne tatiline ulaşmış oluyoruz. Benim gibi önceki dönemlerde karne heyecanını son haddine kadar yaşamış kişiler için bu günkü karneler nostaljiden öte bir şey değildir. Belki de benim gibi bir çoğunuzun lise, ortaokul hatta ilkokul karneleri eski defterlerin arasında hâlâ muhafaza ediliyordur. Fakat şimdiki çocuklar, çocuklarımızın karneleri öyle mi? Daha ilk gün, okuldan gelir gelmez kağıt atık toplama kutularındaki yerlerini alıyor. Çünkü öğrenci dahil ilgili olan herkes karne bilgilerine ilk günden sahip.

Yine de uysanız da uymasanız da öğrenciniz için bir Şubat Tatili plânı yapmanız faydalı olacaktır. Belki kısa ders tekrarı, bol aktiviteli, sinema, gezme, yaşanılan şehrin dışına çıkma, olmazsa olmaz kitap okuma…

Herşeye rağmen nostalji de deseniz karne almak güzeldi; güzel. Şimdiden hepinize güzel karneler ve iyi tatiller diliyorum. (21.1.2015)