“Eskici” hikâyesi ve meslekler

Refik Halit Karay anadilimiz Türkçe’yi eserlerinde bütün güzelliğiyle yaşatan yazarlarımızdandır. Durup dururken Refik Halit Karay nereden mi aklıma geldi? İnternette haberleri okurken kaybolmaya yüz tutmuş meslekler ve yeni yeni icat olan mesleklerle ilgili bir haber yorum okuyordum. Habere göre, internet çağı ile birlikte dijital dünyanın gündemimizin orta göbeğinde yer aldığı bu günlerde genel olarak bu alanlardaki meslekler ön planda yer alıyormuş.

Fakat meslek denilince benim aklıma nedense Refik Halit Karay’ın gurbette yazdığı hikâyelerden olan; ilk olarak ortaokul yıllarımdaki ders kitaplarımdan hatırladığım “Eskici” hikâyesindeki seyyar ayakkabı tamircisi geliyor.

“Babasından yetim olan Hasan, anacağızını da kaybedince tanıdıkları tarafından, bir gemiye bindirilip Arabistan’daki akrabalarının yanına gönderilir. Gemi değişik limanlara uğrayarak yoluna devam ederken, Hasan artık çevresinde anadili Türkçe’yi duyamaz olur.

Filistin’in ücra bir kasabasındaki akrabalarının yanına ulaşınca kendini bambaşka bir dünyaya gelmiş gibi hisseder beş yaşlarındaki çocuk. Konuşmaları, oturmaları kalkmaları, yemek yemeleri, su içmeleri… her şeyleri farklıdır. O neşeli yerinde duramayan afacan Hasan gitmiş; yerine içine kapanık, kimseyle konuşmayan durgun bir çocuk gelmiştir.

Bir gün halası sokaktan geçen bir satıcıyı avluya çağırır. Bir kenarda her zamanki gibi sessizce oturan Hasan, satıcıyı izlemeye koyulur. Satıcı sırtındaki çuvalı yere indirir. Küçük iskemlesini ve çuvaldan çıkardığı ucu uzun demiri önüne koyar. Torbasında bükülmüş mukavvaya benzer, deri parçaları vardı. Halası eski püskü, yırtık pırtık bir çok ayakkabıyı satıcının önüne yığdı. Satıcı hemen işe koyulmuştu. Istattığı deri parçalarını, keskin bıçak gibi bir aletle kesiyor, ayakkabıların altına mıhlıyordu. Küçük çivileri ağzına dolduruyor, sonra birer birer demirin ucuna geçirdiği ayakkabının altına çakıyordu.

Satıcıyı pür dikkat izleyen Hasan, nerede olduğunu unutmuş, günlerdir susan dudaklarından:

• Çiviler ağzına batmaz mı senin? sözleri dökülüvermişti.

Dikkatle işini yapan eskici hafifçe başını kaldırıp:

• Türk çocuğu musun be? diye sormuştu…”

Hikâye bu minval üzere devam ediyor. Amacımız hikayeyi anlatmak değil; merak edenler veya benim gibi tekrar okumak isteyenler Refik Halit Karay’ın “Gurbet Hikâyeleri” kitabını tekrar okuyabilirler. ( http://www.kitapyurdu.com/kitap/gurbet-hikayeleri-gencler-icin/19028.html&filter_name=gurbet%20hikayeleri )

Günümüzde de biz anne baba olarak ebeveynlerin en önem verdiği konular başında çocuklarımıza iyi bir meslek kazandırabilmek gelmektedir. Bunun için çocuklarımızın eğitimine büyük özen gösteririz. Bu noktada ebeveynler olarak biz büyüklerin kendi isteklerimizi, isteyip de olamadığımız meslek dallarını çocuklarımıza dayatmamamız gerekmektedir. Tabi çocuğumuza kendi istediği ve günün şartlarına uygun meslekleri tanımasına da imkân sağlamalıyız. Fakat en iyi mesleğin en yeni meslek olduğu fikine de kapılmamalıyız.

Geçmişteki mesleklerin bir çoğu günümüzde de var, gelecekte de var olmaya devam edecek.  Bazı meslekler de gelişen teknoloji ile birlikte tarihin sayfaları arasındaki yerini almakta ve alacaktır da. Bu gün önemli olan meslekleri günün şartlarına göre en iyi şekilde icra edebilmektir. Bu da işini sevmekle olur. Rahmeti rahmana kavuşmuş çok sevdiğim bir hocamızın şu sözlerini hiç unutmuyorum. “Hangi işi yapıyor olursanız olun; severek ve en iyi şekilde yapın.” derdi. Öğretmen isen öğretmenliğini en iyi şekilde yap. Şoförsen şoförlüğünü en iyi şekilde yap, kasapsan kasaplığını en iyi şekilde yap, çaycı isen çaycılığını en iyi şekilde ya, aşçı isen aşçılığını en iyi şekilde yap….   

Böylece hizmet üreten de hizmet alan da memnun olacaktır.

Son söz olarak; meslek seçimi insan hayatında gerçekten önemlidir. Mesleğinizi seçerken severek yapacağınız bir mesleği seçerseniz ve işinizi en iyi şekilde icra ederseniz, bütün hayatınız boyunca mutlu olmanın yolunu açmış olursunuz. Kalın sağlıcakla. (16.10.2015)

www.facebook.com/ekrem.aytar.9                                                   

www.twitter.com/ekremaytar