İş kazaları azalacak mı?

"Türkiye'de sanayide ve küçük işletmelerde çalışan işçiler için maalesef şöyle bir problem var; insanların işçilere bakış açıları çok kötü. İşverenler insanları, üretimin, ihracatın, ticari hayatın geleceği için bir araç görüyorlar. Odakta daha az ücretle daha çok kazanmak var. Böyle bir zihniyet söz konusu. Bu zihniyetin sonucu olarak da insanlar çalıştıkları iş yerlerinde bir makine parçası olarak görülüyor. Oysa insan bizim için yaratılmışların en şereflisidir. Bizim için sattığımız mal, kazandığımız döviz, ihracattan elde edilen paradan daha önemli olan insandır. Bu söylediklerimizi işin merkezine koyabilirsek başarırız. Bu çocuklar bizim beşeri sermayemiz. Kimi yerin yüzlerce metre altında, kimi bir alışveriş merkezi inşaatında ölüyor. Kimisi patlamalarda ölüyor. Bütün bunlara baktığınızda insanın, çalışanın, emekçinin adı yok. Birinci sorun bu. İnsanı karın aracı olarak gören zihniyet var. İkincisi ise mevzuat sorunuydu yasamız çıktı. Üçüncüsü ise bu işçilerin sahipsiz olması. Sendikaları yok. Kendisini temsil eden bir temsilcisi yok. İşveren ne derse buna razı olmak zorunda olan bir insan. Toplu sözleşme düzeninin ve sendikaların olduğu yerlerde iş kazalarında ölüm oranı çok düşük çünkü tedbir alınıyor. İnsanlar bilinçlendiriliyor. Sendika yoksa kaza çok oluyor, her türü yasal olmayan iş yaptırılıyor. Bütün bunları üst üste koyduğunuz zaman, bir de Türkiye'nin hızlı büyümesinin getirdiği alt yapı sorunları bu kazaları tetikliyor."

 

"Bir yasamız var. Bir tek sigortalı çalışanın olduğu iş yeri bile yasayla bu kapsama giriyor. Önceden en az 50 kişi çalıştırıldığında iş güvenliği sorumluluğundan kaçılıyordu. Bu önemli bir adım ama, bu bir eğitim ve zihniyet ve aynı zamanda bir alt yapı meselesi. Bir süreç gerekiyor, umarım bütün bu yasalar ve düzenlemelerle toplumda da bir kamuoyu oluşur. Belki zaman içerisinde biraz daha azalır diye umuyorum."